De deur van de loods aan de overkant van de kade staat open.

Ik loop naar binnen en zie een heel bijzondere plek.

Een loods en zijn geschiedenis

Mijn interesse is gewekt en in het jaar daarna bezoek ik allerlei archieven waar ik meer te weten kom over de geschiedenis van deze loods.

 De loods is voor de oorlog gebouwd door architecten Van Gendt en Zonen in opdracht van de KNSM en was oorspronkelijk vier keer zo groot.  Tijdens WO 2 werd de loods zwaar beschadigd. Na de oorlog werden er van collaboratie verdachte vrouwen in geïnterneerd. Het hele KNSM -eiland was toen - van juni 1945 tot september 1946 - interneringskamp.

De mannen zaten in Loods 6 aan de Surinamekade. In juni 1945 zaten er in totaal 6000 verdachten: in het stro, zonder stoel, tafel of bed in vakken afgezet met prikkeldraad.

Zo krijgt mijn eerste “journey of beauty” een bittere wending, maar er is een lichtpuntje:  In de archieven van het NIOD vind ik een borduurwerk van een onbekende vrouw. De maanden erna zoek ik verder naar de geschiedenis van deze vrouw die in barre omstandigheid creatief blijft en door middel van een borduurwerk iets over zichzelf laat zien.

Ik noteer over haar: Ze heeft humor met zelfspot, ze laat iets zien van wat ze heeft meegemaakt. Ze werkt met beelden. Laat ook mooie dingen zien naast de vieze, de harde. Ze is creatief op een plek waar vrouwen moeten zien te overleven. 

Zij borduurt : Ede wo bist du?  Haar naam weet ik niet.

En ik vraag haar Wie bent u?

Hak- en plakboek Spanje '24